Polders Post

Voorliefde voor kennis, fotografie en taal. Zo krijg je een brede ontwikkeling en blijf je altijd nieuwsgierig.

Zet mij neer met een krant, tijdschrift en boek, lekker drankje of koffietje erbij en het leven kan niet veel beter. Ik ben gezond verslaafd aan goede input. En ik deel graag wat ik zie, wat ik vind en wat ik bedenk.

Vanaf m'n zesde loop ik met camera's rond. Vanaf mijn zeventiende werk ik in de wereld van de fotografie. Eerst in de handel, daarna in de journalistiek en de schrijverij voor tijdschriften, boeken, curussen en websites.

Zolang ik met fotografie bezig ben geniet ik van het technisch vernuft van camera's en lenzen. Het was fascinerend om het zwart-witbeeld in de ontwikkelbak te zien opkomen, maar eerlijk gezegd geniet ik veel meer nu ik door wat schuifjes te hanteren een digitale foto naar mijn hand kan zetten.

Tegenwoordig kan iedereen altijd foto's maken. We kunnen ons moeiteloos wentelen in mooi beeld. Er is veel te genieten. Ook als je kijkt naar de fotografie van vrogere fotografen. Het is frappant hoe snel de fototechniek en -kunst volwassen werden. Rond het midden van de negetiende eeuw werd er overal ter wereld volop gefotografeerd, zo'n twee decennia na de uitvinding van deze nieuwe beeldkunst.

De eerste fotografiekneepjes leerde ik van mijn opa Bart Polder. Samen fietsen, camera's mee, en na thuiskomst meteen filmpjes ontwikkelen. De volgende dag samen in de doka, foto's afdrukken. De camera die ik meenam, een Agfa Billy, werkt nog steeds goed, en Opa's Hacoflex (doet het ook nog) staat ernaast.
De rest van de fototechniek heb ik mijzelf eigen gemaakt. Niet als truc of kunstje, maar omdat ik graag precies wil weten hoe beeld wordt gevormd en hoe je het vastlegt. Het is allemaal nogal logisch, er is niks geheimzinnigs aan. Het belangrijkste past op twee A4-tjes (ooit ga ik dat bewijzen). En het is goed uit te leggen. Dat doe ik dan ook graag. Wie dat wil kan ervan profiteren.